Η γενιά της μεταπολίτευσης και ειδικότερα των σημερινών 25-45 δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να σπάσουμε τον ατομικισμό στον οποίο μας έμαθε να ζούμε η γενιά των γονιών μας και να αντιδράσουμε μαζικά στα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση.
Δεν έχει πια σημασία αν δεν έχεις θιγεί προσωπικά, μέχρι σήμερα, σίγουρα η κρίση έχει ισοπεδώσει ένα φίλο, ένα συγγενή, ένα γείτονα... Είναι ντροπή για οποιονδήποτε άνθρωπο να θεωρεί πως πρέπει να είναι ευτυχής που μπορεί και επιβιώνει και πληρώνει τους λογαριασμούς του, ενώ έχει χάσει κάθε τι που λίγα χρόνια πριν του χάριζε χαρά, και το απωθεί από τη μνήμη του με την ενοχική διαπίστωση του "πάλι καλά"... που πληρώθηκα κι αυτό τον μήνα, που ο δίπλα απέλυσε το μισό του προσωπικό, που ο παραδίπλα έκανε περικοπές στους μισθούς, πάλι καλά που έκλεισε ο απέναντι.
Το ο,τι εργάζεσαι σε μια υγιή επιχείρηση δε σημαίνει πως αν απεργήσεις δεν εκτιμάς το γεγονός ότι δεν έχεις επηρεαστεί, διαμαρτύρεσαι κατά ενός συνόλου μέτρων που αύριο ή μεθαύριο μπορεί να καταστρέψει και μια υγιή επιχείρηση, για τον αδερφό, το φίλο, το γείτονα που δεινοπαθεί.
Το να δώσεις ένα πιάτο φαγητό ή μια τσάντα τρόφιμα σε αυτόν που πεινάει έχει μια αξία, το να διεκδικήσεις μαζί του όμως το δικαιωμά του στην αξιοπρέπεια, την εργασία, τη δίκαιη αντιμετώπιση έχει εκατό φορές μεγαλύτερη αξία. Σπάσε τη γυάλα του εγώ και μπες στον ωκεανό του όλοι εμείς, αυτοί που δε θα θιγούν είναι στη βάρκα που πλέει στην επιφάνεια και εκεί δεν χωράει κανένας από εμάς.
