Κοινωνικό κράτος... Επιτέλους

ΔΕΚΟ: Επειδή πολλά λέγονται τελευταία σχετικά με την παύση των ιδιωτικοποιήσεων και τις σταδιακές επανακρατικοποιήσεις των οργανισμών κοινής οφέλειας. Τα σημαντικά κοινωνικά αγαθά πρέπει να προστατεύονται από ασφαλιστικές δικλείδες. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, όπου αλλού έγινε κάτι άλλο υπήρξε μονο ασυδοσία και εκμετάλλευση. Με σωστή διαχείριση οι ΔΕΚΟ μπορούν να γίνουν η ομπρέλα προστασίας και ασφάλειας που επιζητεί ένας λαός που δοκιμάζεται καθημερινά. Δεν είναι δυνατόν ο συνταξιούχος των 600 ευρω να μην έχει τη διασφάλιση ότι θα έχει φτηνά κοινωνικά αγαθά, δεν είναι θέμα οικονομικής ανάλυσης αλλά ανθρωπιάς.

Αστυνομία: Η αστυνομία, όπως πρέπει να λειτουργεί, μπορεί να επιτελέσει το κοινωνικό έργο της ασφάλειας. Η ανέχεια και οι κακές συνθήκες εργασίας είναι που οδηγούν τους αστυνομικούς σε δεύτερες δουλειές και κυρίως σε νυχτερινά μαγαζιά. Οι ίδιοι πρέπει να αναδείξουν μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ανάγκες του κλάδου τους. Η σωστή εκπαίδευση και η διαρκής αξιολόγηση της ψυχολογικής κατάστασης τους είναι όμως αναγκαία ιδίως για εκείνους που περιπολούν στις γειτονιές και που πρέπει να γίνουν περισσότεροι, να φύγουν απο τις προσωπικές φρουρές πρώην υπουργών, πρώην πρρωθυπουργών και βιομηχάνων ή και εφοπλιστών. Και φυσικά όσοι είναι στη φρουρά υπουργών να επιτελούν το έργο για το οποίο προσλαμβάνονται και να μην κάνουν τα ντελίβερι των κυριών των υπουργών ούτε τους σοφέρ που πάνε τα παιδιά στο σχολείο.

Φορολογία: Τα τελευταία χρόνια ο πλέον άδικος φόρος ο ΦΠΑ έχει εκτιναχθεί στα ύψη. Κατά τη γνώμη μου είναι επιτακτική η ανάγκη να περιοριστεί κατά πολύ ο εν λόγω φόρος από τα είδη πρώτης ανάγκης, όπως τα τρόφιμα, και να εξαφανιστεί ολοκληρωτικά από είδη απαραίτητα για τη διαβίωση όπως το ψωμί, το γάλα και ίσως το λευκό κρέας. Αντισταθμιστικά να καταργηθούν οι περισσότερες απο 20 φοροελαφρύνσεις των εφοπλιστών και να υπάρξει ποινή ανάλογη του εισοδήματος και της περιουσίας για τις παραβάσεις του ΚΟΚ και του αστικού κώδικα που επισύρουν χρηματική ποινή. Για παράδειγμα αν συλλαμβάνεται ένας μισθωτός που λαμβάνει 1000 ευρω τον μήνα για υπέρβαση ορίου ταχύτητας και πρέπει να πληρώσει 400 ευρώ να πληρώνει αναλογικά και όχι οριζόντια αυτός που έχει εισόδημα 1000 ευρώ την ημέρα, 12000 ευρώ ώστε η ποινή να είναι δίκαιη.

Ένα εξίσου σημαντικό κομμάτι είναι αυτό της υγείας και της περίθαλψης. Τα διάφορα συμφέροντα προσπαθούν να απαξιώσουν το ΕΣΥ και τα ασφαλιστικά ταμεία οδηγώντας την Ελλάδα με ταχύ βήμα στο αμερικάνικο πρότυπο... αυτο που αν δεν είσαι ασφαλισμενος σε πετούν στο δρόμο να περιμένεις το θάνατό σου. Η υγεία πρέπει να είναι το επίκεντρο του προνοιακού κράτους, μαζί με την μέριμνα για τους ανέργους. Τα νοσοκομεία πρέπει να είναι πλήρη σε έμψυχο δυναμικό, αναλώσιμα και φάρμακα. Επίσης στο θέμα της φαρμακευτικής αγωγής να υπάρξουν κανόνες αλλά όχι βασισμένοι στο κόστος όπως αυτοί που προσπάθησε, υστερόβουλα, να επιβάλει ο Λοβέρδος. Η χρυση τομή είναι αυτό που ονομάζουμε σχέση κόστους-οφέλους. Ένα καλό φάρμακο εφόσον δίνεται εκεί που πραγματικά χρειάζεται, και όχι σε όποιον περπατάει και αναπνέει, μπορεί να γλιτώσει και τον ασθενή απο επιδείνωση της υγείας του αλλά και το σύστημα υγείας απο τις επιπτώσεις αυτής της επιδένωσης, όπως είναι οι δαπάνες νοσηλείας. Καλώς έγιναν μειώσεις στο τιμές των φαρμάκων κακώς όμως το μονο κριτήριο συνταγογράφησης είναι η απόλυτη τιμή.

Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνουμε τη ζωή όλων μας καλύτερη, πολιτική βούληση χρειάζεται.