Keep your enemies closer

Τον τελευταίο καιρό η δημοσιογραφική παρέα του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή του Β' αλλάζει πλεύση και στηρίζει το Σύριζα και ευκαιριακά τους Ανεξ. Έλληνες. Δεν κάνω δίκη προθέσεων αλλά το να ακούω το Χατζηνικολάου να λέει πως "δεν το γουστάρει το μηνμόνιο" ή τον Τράγκα να είναι έτοιμος να επανασυστήσει το ΕΑΜ... είναι σαν να ακούω την Αλέκα Παπαρήγα να προσβάλει τον πρώην υπαρκτό σοσιαλισμό... κάτι δεν μου πάει καλά. Η δημοσιογραφική παρέα που μετά την ανάδειξη του Σαμαρά σε πρόεδρο της ΝΔ εκπαραθυρώθηκε από τις θέσεις εύνοιας της στρατευμένης στη ΝΔ δημοσιογραφία ξαφνικά θυμήθηκε όλα τα λάθη που έχει κάνει η ΝΔ ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση; Για μένα σαφώς και όχι. Απλά λειτουργεί η λογική ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου. Η ανάδειξη του Συριζα από το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαϊου ως του αντίβαρου στο Νεοφιλελεύθερο-σκληρά καπιταλιστικό πρόσωπο της ΝΔ έδωσε μια καλή ευκαιρία στο Χατζηνικολάου και τους λοιπούς υποστηρικτές του Καραμανλή επί των έργων και των ημερών του, να ανατρέψουν τους συσχετισμούς εντός της ΝΔ -ακόμα και σπρώχνοντας κόσμο προς την αριστερά. Κυρίως γιατί θεωρούν πως οι ίδιοι θα μπορέσουν να τους ξαναγυρίσουν σε επόμενες εκλογές αρκεί να χάσει την εμπιστοσύνη των μελών και των ψηφοφόρων της Κεντροδεξιάς ο Σαμαράς. Το ποιον προωθούν ως τον επόμενο πρόεδρο δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο. Πιστεύω πάντως όχι την Ντόρα Μπακογιάννη, ίσως τον Μάκη Βορίδη που προέρχεται από τις τάξεις της ΟΝΝΕΔ και τον γνωρίζουν καλά. Η σοβαρή επιλογή που πρέπει να κάνει κατά τη γνώμη μου ο Σύριζα είναι αν πρέπει να δεχθεί ακόμα και τους ευκαιριακούς συμμάχους που του προσφέρονται ή αν θα τους απορρίψει προτιμώντας μια πιο καθαρή εικόνα. Προσωπικά δεν γνωρίζω υπό τις παρούσες συνθήκες και με όσα διακυβέυονται για το αύριο όλων μας ως ανθρώπων και ως εργαζόμενων αν είναι μια εύκολη απόφαση ή αν πρέπει να ληφθεί καν. Ίσως το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναι αυτό που συμβαίνει τώρα, τους αφήνεις να κάνουν το παιχνίδι τους, χωρίς να συμμετέχεις σε αυτό.