1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.
2. Kάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. H άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. O προσηλυτισμός απαγορεύεται.
3. Oι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας και στις ίδιες υποχρεώσεις απέναντί της, όπως και οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας.
4. Kανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Kράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.
5. Kανένας όρκος δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο, που ορίζει και τον τύπο του.
Το να συζητήσουμε το κατά πόσο το ελληνικό κράτος διασφαλίζει το δικαίωμα θρησκευτικής λατρείας άλλων θρησκειών πέραν των Χριστιανικών νομίζω πως είναι σα να συζητάμε τα αυτονόητα... δεν το διασφαλίζει και δε θα το κάνει για δυο πολύ σημαντικούς λόγους: αφενός γιατί η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία έχει τόσες προσβάσεις στο εγχώριο πολιτικό σύστημα αλλά και στις τάξεις της λαϊκής δεξιάς που τα κέντρα ελέγχου των ρασοφόρων φροντίζουν να εξαφανίζουν κάθε τέτοια φωνή και αφετέρου επειδή μας έχουν ποτίσει ως λαό με τόση μισαλλοδοξία για κάθε άλλο θρήσκευμα που θεωρούμε πως ένα τέμενος ισοδυναμεί με κατάργηση της πίστης του καθενός από εμάς. Κατά παρόμοιο τρόπο για χρόνια τα συμφέροντα των εταιριών διύλησης εμπόδιζαν την κυκλοφορία πετρελαιοκίνητων στα αστικά κέντρα και σχεδόν όλοι είχαν πειστεί πως οι πετρελαιοκινητήρες μπορεί να είναι οικονομικότεροι αλλά είναι πιο ρυπογόνοι, στα βιβλία της φυσικής οι μαθητές διδάσκονταν πως τα αρχικά προϊόντα κλασματικής απόσταξης ήταν ξεκάθαρα πιο επιβλαβή προς το περιβάλλον... έστω και αργά, ευτυχώς, το θέμα διευθετήθηκε.
Επιστρέφοντας στο θέμα του δικαιώματος της ανεξιθρησκείας, θα πει κανείς πως δεν απαγορεύει κανείς σε όποιον θέλει να φτιάξει έναν χώρο λατρείας για όποια αναγνωρισμένη θρησκεία εφόσον το επιθυμεί. Η βάση της σκέψης θα ήταν σωστή αν δεν κόβονταν συνεχώς κονδύλια για τη στήριξη έργων αναστήλωσης διαφόρων χριστιανικών ορθόδοξων ναών. Το δικαίωμα εμπεριέχει όχι μόνο τη δυνατότητα δημιουργίας χώρων θρησκευτικής λατρείας αλλά και την ίση αντιμετώπιση από πλευράς του κράτους όλων των θρησκευτικών δογμάτων όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη.
Ενδεικτικά οι ιερείς της ελληνο-ορθόδοξης εκκλησίας είναι δημόσιοι υπάλληλοι, πληρώνονται με δημόσια δαπάνη και απολαμβάνουν μονιμότητα. Τα έσοδα της εκκλησίας, που απολαμβάνει φορολογική εύνοια σκανδαλώδη για το δυτικό κόσμο, δεν επρκούν για την πληρωμή μισθών και ασφαλίστρων για τους ιερείς; Ασφαλώς και επαρκούν και μάλιστα περισσέυουν αλλά δεν υπάρχει πολιτική βούληση.
Η εκκλησία στην Ελλάδα είναι παντού με όρους κυρίαρχης ιδεολογίας. Τα παδιά πριν αρχίσουν το μάθημα προσεύοχνται, οι φαντάροι ορκίζονται με θρησκευτικό όρκο, στις δικαστικές αίθουσες οι μάρτυρες ορκίζονται στο Ευαγγέλιο, οι Έλληνες βουλευτές εκκλησιάζονται και ορκίζονται με θρησκευτικό όρκο, η θρησκευτική πράξη της βάφτισης ή του γάμου ισοδυναμεί με κρατική ληξιαρχική πράξη. Γενικότερα τα όρια κοσμικού κράτους και εκκλησίας δεν είναι απλά δυσθεώρητα, είναι ανύπαρκτα. Πόση ανεξιθρησκεία απολαμβάνει ένας αλλόδοξος ή ένας άθεος στην καθημερινότητά του; Καθόλου ή ελάχιστη. Δυστυχώς η κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα την έχει ταυτίσει με την κατάργηση της πίστης. Όταν το ελληνικό κράτος αποφάσισε -επιτέλους- να αφαιρέσει το θρήσκευμα από το κρατικό έγγραφο της αστυνομκής ταυτότητας ξεσηκώθηκαν κάθε λογής θρησκόληπτοι, μισαλλόδοξοι και διοικούντες την εκκλησία να μιλήσουν για καταπάτηση της πολιτισμικής ταυτότητας και ισοπέδωση της ιστορίας. Δεν είχαν λογικά επιχειρήματα, κινδυνολογούσαν περί εωσφόρου που κινεί τα νήματα για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην κόλαση και άλλα τέτοια. Το να απαντάς με ένα δικό σου σύστημα αξιών σε λογικά επιχειρήματα δεν είναι μόνο παράλογο είναι και επικίνδυνο. Είναι μάλιστα δυο φορές επικίνδυνο όταν οι περισσότεροι γνωρίζουν πως από άμβωνος μια σημαντική πλειοψηφία ιερέων δεν κηρύττει θρησκευτικά κείμενα, κάνει πολιτική προπαγάνδα χείριστης μορφής.
Ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους είναι επιτακτική ανάγκη όχι μόνο επειδή αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση του σεβασμού της ανεξιθρησκείας, αλλά και επειδή θα ελαφρύνει το δημόσιο από αρκετούς μισθούς αλλά και από ετήσιες δαπάνες που δεν υπάρχει η πολυτέλεια να χάνονται χάρην προσωπικών φιλιών και πολιτικών συμφερόντων. Κλείνοντας καλό είναι να αναρωτηθούμε, το όνομα Χρίστος γράφεται με "η" αν και προέρχεται από τη λέξη "χρίσμα" και μάλιστα πολλοί γλωσσολόγοι επιμένουν πως πρόκειται για το όνομα Χριστός με αναβιβασμό του τόνου... γιατί λοιπόν με "η" και όχι με "ι". Ίσως να μην έχει σημασία αλλά είναι ενδεικτικό της δύναμης της εκκλησίας στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου